پل طبیعت که در بخشی از اراضی عباسآباد شهر تهران قرار دارد، بزرگترین پل غیر خودرویی کشور است؛ این پل دو پارک آبوآتش و طالقانی را بر فراز بزرگراه مدرس بهم وصل میکند.
بر خلاف تعبیر معمول از پل که معبری است برای رسیدن از نقطه ای به نقطه دیگر، این پل از ابتدا به عنوان فضایی برای ماندن طراحی شد؛ پلی که به واسطه پیچ و خمی که دارد، باعث میشود آدمها انتهای مسیر را نبینند و با تعبیهی فضاهای سبز، فضاهایی جهت نشستن و استراحت یا عملکردهای تفریحی، بهانه مناسبی برای مکث و ماندن افراد بر روی آن را ایجاد می نماید و کاربر به جای رفتن، سرعتش را کم میکند و به گشت و گذار و کشف فضا تشویق می شود.