پل طبیعت در سه سطح طراحی گردیده است، سطح سوم که در بالای دو ستون اصلی قرار دارد، یک سطح کاملا باز است که می‌تواند مکانی برای اجرای موسیقی یا نمایش و یا فضایی برای سایر فعالیت‌های هنری مانند نقاشی باشد.
سطح دوم سطحی است که از سمت شرق، هم تراز پارک طالقانی و از سمت غرب، هم تراز پارک آب و آتش است. این سطح بیشتر به حرکت پیاده اختصاص دارد. در نقاطی که عرض پل در اثر حرکت سینوسی در دو طرف بیشتر می‌شود، در لبه‌ها امکان ایجاد فضاهای سبز و نشستن تعبیه شده است.
سطح زیرین نیز از هر دو پارک ( طالقانی و آب وآتش) دارای ورودی است؛ یکی از تراز هم سطح با خودش و دیگری توسط رمپ‌هایی که هم تراز با سطح دوم آغاز می‌شوند؛ لذا از هر دو تراز می‌توان وارد این سطح شد. در کل، این طبقه شامل فضاهایی است که بیشتر برای ماندن و مکث هستند؛ اما مسیری نیز در وسط به محور حرکتی اختصاص یافته است.
تلاش بر این بود، ستون‌ها در جایی انتخاب شوند که یا اصلا درختی وجود نداشته باشد و یا دارای کمترين درخت باشند و همچنین تعداد ستون‌ها و نقطه اتکاءشان بر روی زمین به کمترین تعداد ممکن رسانده شد تا مداخله در بستر طبیعی غنی این پروژه به حداقل برسد.
درطراحی این پل، سازه و معماری از یکدیگر مجزا نیستند. با توجه به اینکه دهانه‌های بزرگ سازه برای باربری و ایستایی، نیاز به ارتفاع زیاد دارند، در این پل ارتفاع سازه به گونه‌ای انتخاب شد که بتواند خود یک فضای معماری و قابل استفاده برای انسان ایجاد کند.
این نوع نگاه به سازه باعث شد از ابتدا پل به صورت یک خرپای سه بعدی فلزی با فرمی پویا در دو سطح پیوسته طراحی شود. این خرپا بر سه ستون با فرمی شبیه درخت قرار می‌گیرد که در این نقاط سازه ارتفاع بیشتری پیدا می‌کند و به سه طبقه می‌رسد. اما سه سطح ارتفاعی پل توسط رمپ‌ها و پله‌هایی به یکدیگر متصل می‌شوند.
این رمپ‌ها و پله‌ها که به شکل پیوسته طبقات را به‌هم وصل کرده‌اند، این امکان را فراهم می‌کنند که بتوان در هر بار حضور در فضای پل، با انتخاب مسیری جدید به تجربه و درک متفاوتی از آن دست یافت و مسیر رفت و برگشت کاملا متفاوتی را تجربه نمود.
با توجه به شکل سازه و اختلاف سطحِ دو نقطه‌ی ابتدا و انتهای پل، هریک از این سطوح نیز به خودی خود دارای شیب‌های متغیر ملایمی می‌باشند که این خاصیت نیز به ایجاد تنوعی لذت‌بخش از حضور در فضا و خارج شدن آن از هندسه دکارتی کمک بسیاری می‌کند. تمهیداتی از این دست در طراحی، این امکان را به کاربران می‌دهد که هم‌زمان با قدم زدن بر روی پل و درک فضا، حس کنجکاوی برای کشف نقاط مختلف فضا را داشته باشند.
این مقوله گزینه‌های مختلفی از مسیرها برای عبور از پل و تجربه کردن آن را در اختیار می‌گذارد که می‌تواند همواره به کاربر قدرت انتخاب تجربه‌ای جدید را بدهد.